Ein gammal favoritt

Etter eit uforklarleg fråver her, er eg no tilbake, med eit rykk, men berre eit lite eit, for å trekke fram ein gammal favoritt med ein generøs, reflekterande og sympatisk poetisk praksis og eksistens på nettet. Han har ein nettstad som òg er ein slags blogg, med mykje innhald. Helge Rykkja skreiv seg ein gong inn i mitt hjarte, vil eg seie, med dette diktet frå Poesi (Pax, 1968):

Det er ikke noe i veien med ørene mine. Det er ikke
noe i veien med ørene mine. Det er ikke noe i veien
med ørene mine. Det er ikke noe i veien med ørene
mine. Det er ikke noe i veien med ørene mine. Det
er ikke noe i veien med ørene mine. Det er ikke noe
i veien med ørene mine. Det er ikke noe i veien med
ørene mine. Det er ikke noe i veien med ørene mine.

Eg har vore innom nettstaden før, utan å oppdage at det ligg gode utdrag både frå gamle og nyare diktsamlingar, og dessutan fleire interessante artiklar. Blant dei siste: ein om konkret poesi (der Vemund Solheim Ådland er med, kvifor har eg ikkje sett dette før?), og – undervegs – ei melding av Ingrid Storholmen si nye bok.