It Aint Far to the Bar (But it’s Such a Long Road Back)

... Men Dylan gjer begge vegane kortare? Var det det eg ville seie? Då eg først høyrde at Bob Dylan hadde teke jobb som DJ i ein amerikansk radiostasjon, syntest eg det høyrdest ut som ein litt corny idé. Det eg ikkje visste var at det ikkje var ein litt corny idé, men ein knallidé! Å høyre Dylan grave fram meir eller mindre obskure låtar til klassiske tema som vêret, mødrer, drikking, blomster eller djevelen, og knyte dei saman med tørr humor, poesi og ein gjennomført underleg setningsmelodi, kjennest som ein fantastisk luksus frå ei svunnen tid. Som eit møbel nokon arva ein gong, men sette på loftet og seinare ga vekk til ein loppemarknad der du tilfeldigvis snubla over det og kjøpte det billeg, og difor no kan sitje i det og la nokon andre sine minner strøyme gjennom hovudet og kroppen? Ja, litt slik.

Om du er nysgjerrig og tolmodig, kan du laste ned alle dei hittil 16 radioprogramma her. Og på denne bloggen står det om historia bak det heile.